Hayırlısıyla bitirdim askerliği ve döndüm. Çok da kolay olmayan ama bitirdiğimde gurur veren bir süreç oldu. Artık geçti, geride kaldı ama bu sürede aklıma kazınan an önemli şey 160 gün boyunca beni 1 kez bile üzmeyen canım sevgilim oldu. Tek bir hüzün, tek bir sıkıntı, tek bir sorun yansıtmadı bana. Onunla her konuşmam bir pilin şarj olması gibiydi adeta. Enerjimi ondan depoladım, beni ayakta tuttu, bana sebep oldu dayanmam için. Çok seviyorum onu, iyi ki girdi hayatıma. O hayatıma girmeden önce apayrı planlarım vardı oysa, çok farklı bir yöne savrulmak üzereydim. Ama onun sayesinde yeniden tutundum işime, şehrime, aileme. Hani vardır ya eski efsanelerde mucizeler anlatırlar hep, işte o efsanelerden birinden çıkıp geldi sanki, mucize oldu hayatıma. Yaşadığım onca şeyden sonra bugün bu kadar iyi hissedebiliyor, hayata bu kadar tutunabiliyor ve yaşadığım her anda bir güzellik bulabiliyorsam sebebi O eşsiz kız.
Biliyorum bu satırları okuyor olacaksın sabah, bilgisayarını açtığında mutlaka tıklayacaksın bu sayfaya, hayatın boyu her sabah burada yazanları sabah uyandığında sana bakan gözlerimde göreceksin canım benim, mucizem, var ol, var olalım...
1 yorum:
Hayat sürprizlerle dolu, kaçımız planladığı hayatı yaşıyor ki? İtalya sokaklarında cirit atmak varken sen git aşık ol, bide üstüne evlilik kararı al, olacak iş değil :)) Aşk tesadüfleri sever diye boş yere denmemiş :P Mucize, Eros'un doğru zamanda doğru yerde olması bence :)
Yorum Gönder