artık demir almak günü gelmişse zamandan
meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
biçare gönüller! ne giden son gemidir bu!
hicranlı hayatin ne de son matemidir bu.
dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
bir çok seneler geçti; donen yok seferinden.
meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
biçare gönüller! ne giden son gemidir bu!
hicranlı hayatin ne de son matemidir bu.
dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
bir çok seneler geçti; donen yok seferinden.
Yahya Kemal BEYATLI
Sevdiğini ölüme ebediyyen kaybeden herkes için okunsun bu şiir. Hayata devam etmek gerek, ölümü gidene emanet edip kalp atışını sahiplenmek. Hiç ölmeyecekmiş gibi zevk almalı hayattan, ama yarın bize de uğrayacakmış gibi paylaşmalı içindekini. Bir gün arkamızdan okunacaksa bu şiir, gerçekten memnun olmalıyız yerimizden. Ama an nabzının hissedildiği, nefesinle camların buğulandığı ansa, yaşamalı insan, doya doya, geçmişe takılmadan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder